مردى عرب خدمت رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله وسلّم‏ رسيد تا قرآن بياموزد. پس از رسيدن به آيه‏ ى « فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَه » منقلب شد و در حالى‏كه اين آيات را زير لب زمزمه مى‏كرد، مجلس را ترك كرد.

اصحاب متعجّب شدند و به پيامبر صلى الله عليه وآله وسلّم‏ عرضه داشتند: چرا اين اعرابى چنين كرد و رفت؟ حضرت رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله وسلّم فرمود: «اِنْصَرَفَ الرَّجُلُ وَ هُوَ فَقيه»،يعنى؛ اين آيه را خوب فهميد؛ فقيه شد و رفت!

اين شخص براى قبول اسلام و تحقيق پيرامون آن، نزد حضرت رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله وسلّم آمد.

حضرت رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله وسلّم يكى از اصحاب را مأمور كرد كه به او قرآن ياد دهد، استاد مشغول تعليم قرآن شد و ابتدا سوره زلزال را برايش خواند تا رسيد به اين آيه (فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة خَيْرًا يَرَهُ * وَ مَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة شَرًّا يَرَهُ)، وقتى سخن قارى به اين جا رسيد، مرد گفت: "يكفينى"، يعنى؛ بس است. سپس بلند شد و رفت. به او گفته شد: حرف هاى ناگفته بسيار است. گفت: من آن چه مى بايست بفهمم، فهميدم و حقيقت بر من آشكار گشت.

حضرت رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله وسلّم نيز در مورد آن مرد كه كار سال ها تربيت و پرورش را در چند لحظه تدبّر انجام داد فرمود: «إنصرف الرّجل و هو فقيه؛ آن مرد رفت در حالى كه فقيه و فهميده شد».

منبع:

بحار الانوار، ج 89، ص 107، باب فضل التدبر فى القرآن